دورترین بوته خاک ...
پشت هیچستان جایی است
پشت هیچستان رگ های هوا،
پر قاصدهایی است كه خبر می آرند،
از گل واشده دور ترین بوته خاك.
پشت هیچستان،
چتر خواهش باز است: تا نسیم عطشی در بن برگی بدود،
زنگ باران به صدا می آید.
آدم اینجا تنهاست و در این تنهایی،
سایه نارونی تا ابدیت جاری است.
شعر : سهراب سپهری ...
عکس : اطراف اصفهان ...
+ نوشته شده در سه شنبه ۱۳۸۹/۱۰/۰۷ ساعت ۷ ب.ظ توسط فواد رضاپور
|