بهتر است قبل از شروع به این نکته اشاره کنم که بیماری های ارتفاع اصولا هنوز بسیار ناشناخته هستند . دلیل آن هم می تواند موارد نادر و تحقیقات ناقص یا مشکل در ارتفاع باشد . هر چند یکی از شایع ترین بیماری های ارتفاع ادم است اما هنوز هم درک درستی بین کوه نوردان از این عارضه وجود ندارد . 

با توجه به تجربه این عارضه در کوه های نه چندان مرتفع ایران به تحقیق در مورد ادم ریوی پرداختم که نتیجه آن را می توانید این جا ببینید : http://magma.blogfa.com/post-694.aspx

اما قانع نشدم . یک فرضیه برای من مطرح بود و آن از این جا نشات می گرفت که متوجه شدم قبلا فردی به علت ادم ریوی در منظقه علم کوه جان سپرده است و همنوردان او اذعان داشته اند که متوفی روزهای قبل از برنامه بیشتر شنا می کرده است . من قبلا هم شب مانی و کوهنوردی در ارتفاعات مشابه این را تجربه کرده و مشکلی نداشتم اما با توجه به این که در این حادثه در روز های قبل از برنامه در اردوی مسابقات شنا بوده و عملا به جای کوه نوردی به شنای سنگین پرداخته بودم این فرضیه را مطرح کردم که می تواند ربطی بین این دو وجود داشته باشد ...

دوستی به نام امیر هم این فرضیه را بررسی کرده و نتیجه بررسی ایشان به نظرم می تواند درست باشد . عین نوشته ایشان به این شرح است :

_ : ((من هم علاوه بر کوهنوردی،بعضی اوقات شنا میکنم. اگر دقت کنی یه شناگر وقتی حین شنا نفس میگیره - حالا هر نوع شنایی باشه – این نفس رو برای لحضاتی حبس میکنه و در حین انجام یک یا دوسیکل حرکتی، نفسش رو به آرامی رها میکنه تا شروع سیکل جدید حرکتی و انجام نفس گیری و ... تکرار ... . 
از طرفی هنگام حرکت دستها و بالا تنه، قفسه سینه کمی جمع میشه و هوای محبوس داخل ریه ها فشرده تر میشه. به بیان دیگه هوای داخل ریه ها کمی پر فشار تر از حالت عادی تنفس در حین دیگر ورزشهاست. چون در دیگر ورزشها در هیچ لحظه ای نفس حبس نمیشه. به نظر من در چنین شرایطی بدن از لحاظ فیزیولوژیکی به این حالت پر فشار بودن هوای داخل ریه ها در طی تمرینات متوالی شنا عادت میکنه. 
حالا وقتی همچین شخصی میره توی ارتفاع، فشار هوا در ارتفاع خیلی کمتر از جاهایی هست که شنا میکرده و از طرفی هوای داخل ریه خیلی خیلی کم فشار تر از اونیه که ریه هاش از لحاظ فیزیولوژیکی بهش در حالت تمرینات شنا عادت کرده. نتیجش این میشه که بدلیل همین عدم تطابق فیزیولوژیکی، نیروهای اسمزی بین مایع سلولی و بافت سلولها بر نیرو های فشاری ناشی از هوای کم فشار بر سلولهای ریوی، غالب میشن و باعث میشن مایع سلولی از سلول خارج شده و وارد ریه بشه.
این رو با توجه به مطالب و تجربیات اتفاق افتاده که نوشته بودید، به عنوان کسی که یه کمی با فیزیک آشنایی داره به نظرم اومد که عقلانی و درست به نظر میرسه که میتونه با نظرات یک فیزیولوژیست و پزشکی که با فیزیولوژی ورزشی و شرایط ارتفاع آشناست کاملتر و علمی تر بیان یشه. ))

بنابراین با توجه به موارد پیش آمده این فرضیه در ظاهر امر درست به نظر می رسد هرچند هنوز به اثبات نرسیده است ... از دوستانی که تجربیات مشابه این داشته یا اطلاعاتی در این زمینه دارند خواهشمندیم در اختیار همه قرار دهند ...

تصویر از اینترنت